Life's Great

Een onderdeel van het programma wat gevolgd moet worden in Drachten is bekijken van mijn dagelijkse “way of life”. Wat eet en drink ik, leef ik wel gezond, beweeg ik wel genoeg ..? Ze willen alles van je weten, behalve je pincode. Nu is heel actief sporten in vormen als hardlopen, fitness o.i.d niet meer voor mij weggelegd sinds we 3 jaar geleden zo slim waren om op een tegenligger te knallen met de auto, maar ik zit toch wel gemiddeld 5x per week op de paardenrug. En ik kan je verzekeren: paardrijden is meer dan lekker in het zadel zitten en je benen laten bungelen.. Anyway, ik moest gedurende 3 dagen een eetdagboek bijhouden en een stappenteller dragen om mijn eet- en beweeggedrag in kaart te brengen. Van deze 3 dagen moest er minimaal 1 weekenddag bij zitten. Dus een week of 3 geleden ben ik vol goede moed op donderdag begonnen met mijn eet-dagboek. De stappenteller lag klaar op het aanrecht. Vreemd genoeg had die al 3 stappen gezet zonder dat ik nog bewogen had, maar goed… Dus dat ding aan mijn broeksriem gehangen en de stappen geteld. Weet niet of het helemaal betrouwbaar is; de eerste dag haalde ik iets van 7.000 stappen maar dag 2 (waarop ik ook ging paardrijden) zat ik ineens op 20.000 ! Lijkt me enigszins ongeloofwaardig. Zeker toen ik m ging testen en bij 3 stappen er + 10 kreeg .. Nou ja, ik zal het wel melden in Drachten over een paar weken. Ben heel benieuwd wat ik daar te horen krijg.

Zo langzamerhand bereid ik me mentaal maar wat voor op de lange 3 weken daar. Mijn koffer (met slot) is tevoorschijn gehaald en ik installeer alle leuke links in de bookmarks van mijn netbook die zéker meegaat. Skype staat geinstalleerd om de kindjes doordeweeks regelmatig even te kunnen zien en horen en ik doe een beroep op al mijn vriendjes op Facebook en Twitter om maar vooral lekker te chatten ! Dan kan ik mijn ei een beetje kwijt daar ! Over 4 weken is het zover. 26 februari moet ik me melden in Nij Smellinghe.

Eind februari zal ik worden opgenomen voor de behandeling van mijn arm. Ik kon ook al 2e week februari terecht, maar dat leek me nou weer niet zo handig met carnaval en de voorjaarsvakantie… De juffrouw van Nij Smellinghe was alleraardigst…Toen ik haar vroeg of ze ook een voorziening hadden voor lang parkeren, gaf ze me vriendelijk doch dringend te verstaan dat “ik niet zelf kon rijden in de auto, want in de weekenden bleef mijn arm natuurlijk ook gezwachteld….”

O. Dus. Daar had ik natuurlijk helemaal niet meer aan gedacht. Nu heb ik op zich eerder met een gezwachtelde arm gereden, dus daar ga ik nog even over nadenken…. Ze adviseerden nog navraag te doen bij de verzekering of ik aanmerking kom voor “gesponsord” vervoer, maar dat kon ik natuurlijk vergeten. De verzekeringen van tegenwoordig zijn zo uitgekleed, taxivervoer wordt alleen toegekend aan nierdialyse-, chemo,- en bestralingspatienten. Dus als je eens per 3 weken chemo krijgt wordt eventueel vervoer wel vergoed, maar als je in 3 weken 6x op en neer moet naar de andere kant van Nederland (als gevolg van diezelfde KUT ziekte) dan mag je het zelf ophoesten en regelen… Hmmmm. Begrijp me niet verkeerd, chemo is ook waardeloos (spreek uit ervaring) maar dit kan ik niet helemaal begrijpen. Ik heb in ieder geval een paar weken om na te denken hoe we dit nu weer gaan organiseren….